Ανακαλύψτε τις βασικές αξίες που με επίκεντρο τον άνθρωπο και την αληθινή επικοινωνία ώθησαν τον ιδρυτή του ξενοδοχείου Alianthos Garden, Μανώλη Βαρδάκη, να ξεκινήσει μια επιχείρηση με στόχο να φιλοξενήσει ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο και να τους κάνει να νιώσουν σαν στο σπίτι τους. Διαβάστε την ιστορία του ξενοδοχείου μας μέσα από τα μάτια του και πάρτε μια γεύση από το πόσο σημαντικοί είναι για εμάς οι άνθρωποί μας.
Για όλα αυτά τα χρόνια η οικογένειά μας δίνει τη ζωή της και παίρνει ζωή από το ξενοδοχείο
Στην Ελλάδα ξεχωρίζει το αγωνιστικό πνεύμα του Έλληνα. Πάντα μπορούμε να συναντήσουμε και να επιβιώσουμε από τις πιο μεγάλες αλλαγές. Να κάνουμε τα πράγματα να πάνε καλά και ακόμη καλύτερα!
Έτσι και εμείς αγωνιστήκαμε και περάσαμε κάθε λογής δυσκολίες αλλά κρατήσαμε το Ελληνικό μας πνεύμα άθικτο. Κρατήσαμε ψηλά τη σημαία των ονείρων μας και κάναμε πραγματικότητα αυτό το ξενοδοχείο. Τώρα είμαστε περήφανοι για αυτό μας το κατόρθωμα.
Η χρονική περίοδος από το 1960 έως το 1970 στην περιοχή μας δεν ήταν καλή, έτσι οι άνθρωποι ήταν αναγκασμένοι να αναζητούν αλλού εργασία, με τις οικογένειες τους, ή μεμονωμένοι. Τότε άνοιξαν οι πόρτες στο εξωτερικό και κυρίως στην Γερμανία. Εμένα από τα είκοσί μου χρόνια με απασχολούσε η εργασία, καθότι η μια χρονιά ήταν χειρότερη από την άλλη, και στην περιοχή κυκλοφορούσε μόνο η φτώχεια και η ανέχεια.
Αποφάσισα να παραμείνω στην περιοχή και να προσπαθήσω να δημιουργήσω ότι μπορούσα σιγά-σιγά. Καθώς είχα και μεγάλη εμπιστοσύνη στα χέρια μου, δεν φοβήθηκα ποτέ τη δουλειά αλλα ούτε και τον εαυτό μου. Δεν απελπιζόμουν ποτέ.
Το 1966 μπήκε στην περιοχή ένα μεγάλο έργο, το Αρδευτικό του Κουρταλιώτη, που έφερε το νερό εδώ και ανέδειξε την περιοχή. Η Γεωργική Υπηρεσία Ρεθύμνης μάς παρότρυνε σε νέες καλλιέργειες, όπως κηπευτικά σε θερμοκήπια, όπου εγώ ήμουν από τους πρώτους που το ξεκίνησα με τον αδελφό μου. Νοίκιασα δυο στρέμματα γης, καθότι ήταν το έδαφος κατάλληλο. Έτσι νοικιάσαμε τη γη που είναι σήμερα το ξενοδοχείο από μια χωριανή μου την Ειρήνη, το 1967.
Κατασκευάσαμε το θερμοκήπιο και σπείραμε τη γη μας με ντομάτες και αγγούρια. Πήγαινε πολύ καλά από την αρχή, το 1968, και για τα επόμενα 6 χρόνια. Από τότε σκέφτηκα να αγοράσω την έκταση αυτή και να γλιτώσω το ενοίκιο, αλλά η κυρία Ειρήνη δεν το πουλούσε. “Μόνο λίγο-λίγο”, έλεγε, για να έχει να περνάει στη ζωή της.
Έτσι λοιπόν από το λίγο-λίγο, με τα έσοδα του θερμοκηπίου, ξεκινήσαμε να αγοράζουμε το χωράφι, ενώ συγχρόνως βγάλαμε μια μικρή άδεια οικοδομής. Βάλαμε μπρος και μικρή ταβέρνα – εστιατόριο και μερικά δωμάτια. Μετά πήρα μια βάρκα για να ψαρεύω ώστε να τρώει η οικογένεια μου και οι πελάτες φρέσκα ψάρια.
Με πολύ μεγάλη οικονομία και σκληρή εργασία έως το 1974 είχαμε ρίξει τα μπετά, μέχρι που μας έπιασε η επιστράτευση και πήραν και εμένα και τον αδελφό μου στρατιώτες. Η επιστράτευση μας κατέστρεψε, διότι σταμάτησε η πώληση των κηπευτικών. Γύρω στους 20 τόνους οπωροκηπευτικά καταστράφηκαν και πολλά γραμμάτια στις τράπεζες έμειναν απλήρωτα.
Μετά την επιστράτευση, τον Αύγουστο του 1974, ήταν το όραμα μας να ανοίξουμε και ανοίξαμε τη ταβέρνα με δανεικά τραπέζια και κουζινικά. Η καλοκαιρινή σεζόν τελείωσε στις 15 Σεπτεμβρίου, όμως εμείς μείναμε ανοιχτοί το χειμώνα, με πολύ λίγη δουλειά, όπου φυτοζωούσαμε. Δεν το βάλαμε κάτω, επιμείναμε και με τα λίγα χρήματα που βγάζαμε μαζί οι δυο οικογένειες, συνολικά 9 άτομα, επιβιώσαμε.
Μια κακή χρόνια στα αγροτικά και μια μέτρια χρονιά στον τουρισμό… αλλά με υπομονή και με ελπίδα για το μέλλον, δημιουργήσαμε αυτό το ξενοδοχείο, καθότι ο τουρισμός στον Πλακιά δεν ήρθε μονός του. Χρειάστηκαν θυσίες τόσο από εμάς, όσο και από τους άλλους κατοίκους του Πλακιά που έδωσαν και αυτοί την προσφορά τους.
Το μυστικό της επιτυχίας μας τότε και τώρα είναι ότι δεν είδαμε ποτέ το πελάτη ως εκμετάλλευση, αλλά ως συνεργάτη, ως φίλο, ως άνθρωπο, που πρέπει να του παρέχουμε υπηρεσίες με όρεξη, με αληθινή εργασία, με εμπιστοσύνη και αληθινή καρδιά. Έτσι οι φίλοι χρόνο με το χρόνο πολλαπλασιάστηκαν. Κάθε μέρα σε όλες μας τις αφίξεις, οπωσδήποτε θα είναι και οι παλιοί μας πελάτες, που αισθάνονται ότι ήρθαν διακοπές στον Πλακιά, στο σπίτι τους.
"Αυτές τις ανθρωποκεντρικές αξίες του Alianthos Garden μετέδωσα και στα παιδιά μου, και στα εγγόνια μου και δόξα το θεό πηγαίνουν όλα πολύ καλά."
Βαρδάκης Μανώλης
